Pięć sztuk tradycyjnej metafizyki chińskiej

Pięć sztuk tradycyjnej metafizyki chińskiej 中华玄学 (Wu Shu 五术) to pięć obszarów nauk, które tworzą fundamenty filozoficznych poszukiwań i badań, które mają na celu zrozumienie natury, wszechświata i ich praw, a przy tym człowieka- jego celu i miejsca w idealnym obrazie stworzenia.

Tych pięć dyscyplin, rozwijanych przez tysiące lat, ma u korzeni m.in. najstarsze dzieło pisane świata "I Ching" (Księgę Przemian), filozofię daoistyczną i koncepty Yin & Yang i Pięciu Elementów, co sprawia, że są bardzo bogate i ponadczasowe. Odwołują się do czasu, przestrzeni i przepływów energii w różnych jej aspektach i rytmach (zarówno w naturze, człowieku jak i wszystkich żyjących istotach).

Każda z pięciu sztuk ma odrębną i unikalna historię i sferę zastosowania. Zachowują jednak wspólne fundamenty i cel. Mimo, że ich początków możemy upatrywać w starożytności (choć niektóre źródła wspominają nawet czasy prehistoryczne!), pozostają one bardzo rzetelne i trafne również we współczesności, odnajdując wiele zastosowań i będąc stale rozwijanymi na całym świecie.

Jakim cudem dyscypliny te przetrwały aż do dziś, szczególnie w Chinach, które odrzucają wszystko co niepraktyczne i nieefektywne? Korzyści praktykowania tych sztuk są głęboko odczuwane przez każdego w nie zaangażowanego i efekty są zauważalne w wyraźny sposób. Są też częścią chronionej kultury i przekazywane z pokolenia na pokolenie, w głębokim szacunku dla mądrości przodków. Przetrwanie zawdzięczają również obrazowości języka chińskiego i faktu, że przez tysiące lat nie utracił głębokich pradawnych znaczeń, zawartych w każdym słowie. Etymologia każdego ideogramu opowiada o filozofii życia społeczeństw oddalonych od nas w czasie, ale dzielących te same emocje, choroby i pytania egzystencjalne. Obrazy te pozwalają nam czerpać mądrość ludzi żyjących bliżej natury i ducha, którzy nie będąc zablokowani przed ekranami monitorów, prawdziwie obserwowali i chłonęli świat.

Każda ze sztuk to kategoria, w której skład wchodzi wielość technik, dyscyplin i rodzajów aktywności. Mają one specyficzne nazwy i zastosowanie. Są to:

1. Góra (山), czasem nazywana Ascetyzmem- Ścieżka Wewnętrznego Spokoju, Oświecenia i Długowieczności

2. Medycyna (医) -czyli dzisiejsza Tradycyjna Medycyna Chińska (TCM) - Sztuka Prewencji, Uzdrawiania i Równowagi

3. Fizjonomia (相)- Sztuka odczytywania ludzkiego ciała i ziemskich przestrzeni

4. Dywinacja/ Wróżenie (扑)- Oszacowanie Przyszłości bazując na obserwowanych przepływach energii, naturalnych rytmach i przemianach

5. Przeznaczenie (命)- Nauka Planu/Projektu Życia

Poniżej przybliżę każdą ze sztuk, dodając kilka słów o jej historii i współczesnych zastosowaniach, a także wymienię techniki należące do nich.

1. Góra (山- Shan):

Jest to ścieżka samodoskonalenia, badająca różne metody kultywowania życia (修养) przy użyciu rozmaitych technik, takich jak medytacja (静坐), techniki oddechowe (气功), sztuki walki (武功), Boska Sztuka (道法术) i inne. Dyscyplina Góry polegała na doskonaleniu umysłu (poprzez medytację i kontemplację starożytnych chińskich tekstów filozoficznych), wzmacnianiu ciała (by wspierało poprzedni cel, co dokonywane było przez kultywację energii poprzez Qi Gong i sztuki walki) i odpowiedniej diecie (nieodzowna zarówno dla umysłu jak i ciała). Praktykujący tę dyscyplinę preferowali odosobnienia w rejonach górskich (stąd nazwa) i proste życie w bliskości natury.

Jeśli ktoś może kultywować swoje życie przy użyciu tych metod, będzie ono zrównoważone, pełne wewnętrznego szczęścia, dobrej jakości i o długim okresie młodości (长生不老). Będzie to życie świadome, i pełne, w harmonii i akceptacji. Kultywując siebie tworzymy spokojny świat.

Ścieżka ta wymaga dyscypliny, wytrwałości i moralności. Wielu błądziło na niej zakładając fałszywie, że jej celem jest osiągnięcie nieśmiertelności. Prawdziwy kierunek są w stanie zrozumieć jedynie głęboko praktykujący...

Historia "Góry" w starożytnych Chinach

Jej początków dopatruje się w okresie Wiosen i Jesieni (771–476 p.n.e.). Ma swoje korzenie w zasadach taoistycznych, w szczególności pod wpływem Tao Te Ching《道德经》 Lao Tzu. Ten fundamentalny tekst nie tylko ukształtował filozofię Sztuki Gór, ale stał się kamieniem węgielnym myśli taoistycznej.

Nowoczesne zastosowania sztuki "Góry"

Dziś elementy i wartości sztuki "Góry" płynnie wplatają się w nowoczesne programy wellness i fitness, takie jak joga, Tai Chi i medytacja. Niestety są ogromnie spłycane i są jedynie echem dawnych praktyk. W szybkim współczesnym życiu mało kto znajduje czas i motywację do prawdziwego zgłębiania tej pięknej ścieżki. Natomiast wielu dotyka jej aspektów poprzez kultywację Qi Gong (气功), skupianie się na samodoskonaleniu i osiąganiu harmonii między umysłem, ciałem i duchem, programy dietetyki chińskiej (TCM) i sztuki walki (武功) jak Ba Gua Zhang, Tai Chi i Xingyi Quan.

Głęboki szacunek dla natury, jaki ta sztuka wyraża, wpisuje się w trwające działania na rzecz ochrony środowiska i filozofię zrównoważonego życia, dostarczając bezcennej mądrości i metodologii pielęgnowania holistycznego zdrowia, promowania samoświadomości i wspierania zrównoważonego stylu życia. Jako, że Góra skupia się na samodoskonaleniu i osiąganiu harmonii między umysłem, ciałem i duchem, jest ona odpowiedzią na wiele chorób i zaburzeń popularnie dziś spotykanych, a także podstawą prewencji zdrowia fizycznego, psychicznego i emocjonalnego...

Jedną z najlepiej udokumentowanych historii sukcesu w dziedzinie Góry jest historia Mistrza Li, byłego mistrza sztuk walki, który zwrócił się ku medytacji i kultywowaniu Qi po poważnym urazie. Lekarze oznajmili mu, że może już nigdy nie chodzić, ale dzięki poświęceniu się Qigong i Tai Chi, Mistrz Li odzyskał sprawność ruchową i teraz prowadzi szkołę, w której uczy innych, jak kultywować siłę życiową dla uzdrowienia i rozwoju osobistego.

2. Medycyna (医)- TCM:

Tradycyjna Medycyna Chińska (TCM) jest prawdopodobnie najbardziej znaną gałęzią chińskiej metafizyki, dzięki popularności akupunktury i terapii bańkami (szczególnie w profesjonalnych sportach). Natomiast znane są głównie jej wąskie elementy i jest ona naznaczona wieloma mitami.

TCM to holistyczne podejście do zdrowia, które postrzega ludzkie ciało jako mikrokosmos wszechświata, rządzony tymi samymi naturalnymi siłami Yin-Yang i Pięciu Elementów. System, który zachowuje spójność ciała fizycznego, warstwy emocji i ducha, biorąc pod uwagę całość istoty ludzkiej w jej wielowymiarowości podczas diagnozy i terapii.

TCM to też medycyna prewencyjna. W swoim skupieniu na dążeniu do utrzymania naturalnej równowagi ciała, zaleca działania, które rozwiązują wszelkie zaburzenia w początkowej fazie, uniemożliwiając im rozwinięcie się w chorobę. Przekazuje również wskazówki życia w zgodzie z rytmem natury, a więc m.in porami roku i dnia. Jej celem jest szybka identyfikacja zaburzeń i uzdrowienie w jak najwcześniejszych fazach ich rozwoju.

TCM jest rozwiązaniem dla wielu chorób chronicznych i cywilizacyjnych, zaniedbywanych w wielu innych systemach leczenia. Stawia czoła wyzwaniom, w których inne techniki są bezsilne. Jest także wspaniałym komplementem dla zachodniej medycyny i z tego też powodu, co raz więcej lekarzy (szczególnie ginekologów i onkologów) sięga po współpracę z terapeutami TCM.

TCM celuje w szczegółowej diagnozie, na której niektórzy praktycy spędzają często nawet godziny, zbierając bardzo szczegółowy wywiad na temat pacjenta jako holistycznej całości. Pamiętając, że każdy jest unikalną jednostką, o odmiennej bazie doświadczeń i wewnętrznych mechanizmów, terapeuta tradycyjnej medycyny chińskiej jest w stanie dobrać spersonalizowaną dietę, ćwiczenia i zalecenia dla każdego swojego badanego.

Kluczowe elementy tradycyjnej medycyny chińskiej i jej 5 technik:

1) Akupunktura (针灸) i moxoterapia (灸術): Z użyciem bardzo cienkich i elastycznych igieł terapeuta nakłuwa określone punkty ciała w celu zrównoważenia Qi (energii życiowej krążącej wraz z krwią w całym ciele i odżywiającej je). Pozwala to odblokować stagnacje, zastoje i akumulacje i pozwolić na przywrócenie harmonii właściwego krążenia Qi w obiegu. Prawidłowa akupunktura skupia się zawsze na rozwiązaniu źródła choroby bądź zaburzenia, nie jedynie jego symptomów. Dąży także do rozwiązania problemów w jak najbardziej komfortowy i efektywny sposób, tak by ograniczać wszelkie działania do jednego lub kilku spotkań, nie uzależniając osoby (tak jak w wypadku ciągłego brania leków). Moxoterapia zaś to metoda ogrzewania określonych punktów lub obszarów ciała poprzez palenie wieloletnio suszonego chińskiego zioła bylicy, często w formie "cygara".

2) Masaż Tuina (足部按摩), Akupresura (指压) i Terapia Bańkami (拔罐): Terapie manualne, które wspomagają krążenie krwi, łagodzą napięcie i korygują nierównowagę. Często terapeuci zastępują nimi akupunkturę gdy stwierdzą, że w danym wypadku narzędzia te będą bardziej efektywne. Wykorzystywane są też jako uzupełnienie sesji lub dla dzieci i osób słabszych, przy których akupunktura może okazać się niewskazana. Same w sobie są niesamowicie efektywnym narzędziem przy wielu chorobach, urazach i zaburzeniach.

3) Medycyna ziołowa (中药): System naturalnych środków leczniczych wykonanych z roślin, minerałów lub produktów zwierzęcych, zaprojektowanych w celu przywrócenia równowagi w ciele. W Chinach ma dużo silniejszą pozycję niż akupunktura, będąc najważniejszą dziedziną leczenia. Jej siła i potencjał są ogromne. To szczególnie istotne rozwiązanie dla osób cierpiących na chroniczne zaburzenia.

4) Dietetyka (营养学)- "Jesteś tym co jesz"- to bardzo trafne określenie. TCM przykłada głęboką uwagę do tego jak się odżywiamy, mając świadomość, że to fundament naszego zdrowia i baza produkcji wielości substancji odżywczych w ciele. Niezliczoną ilość zaburzeń można skorygować poprzez proste zmiany w diecie. Uwaga! TCM przepisuje każdemu bardzo unikalny, przystosowany do niego system zasad żywieniowych, który jest modyfikowany wraz z przywracaniem równowagi ciała. TCM nie podąża za modą i nie przypisuje globalnego zestawu zasad dla wszystkich jednakowo! Potrzeby każdej jednostki są odmienne i dynamiczne i dieta musi brać tę różnicę pod uwagę. To co jest wzmacniające i uzdrawiające dla jednej osoby, dla innej jest wręcz trujące. Stąd wiele popularnych diet przedstawia pewne niesamowite historie uzdrowienia, jednocześnie doprowadzając innych do wyniszczenia i rozpaczy.

5) Kultywacja Qi (气功): Ćwiczenia regulujące przepływ Qi poprzez techniki oddechowe, medytację i ruch fizyczny, najczęściej z wykorzystaniem Qi Gong lub masażu meridianów Daoyin. Praktyk TCM często przepisuje pewien zestaw ćwiczeń i automasażu, który czasem wystarcza do zupełnego przywrócenia równowagi. Techniki te przynoszą spokój, wzmacniają układ odpornościowy i wytrzymałość na stres, a także oddalają starość, utrzymując mobilność tkanek i stawów. Krótki zestaw ćwiczeń o poranku wspaniałe zastępuje też kawę!

Historia medycyny w starożytnych Chinach

Okres Walczących Królestw (476–221 p.n.e.) przyniósł pojawienie się kilku szkół myśli dotyczących sztuki medycznej, w tym „Wewnętrznego kanonu Żółtego Cesarza”《黄帝内经》— starożytnego chińskiego tekstu medycznego, który przez ponad dwa tysiąclecia był wysoko ceniony jako podstawowe źródło doktryn medycyny chińskiej.

W okresie panowania dynastii Han (202 p.n.e. -9 r. n.e., 25 - 220 r. n.e.) akupunktura i ziołolecznictwo stały się bardziej popularnymi metodami leczenia i utrzymywania zdrowia. W tym okresie Zhang Zhongjing (張仲景), chiński farmakolog i jeden z najwybitniejszych chińskich lekarzy w okresie późnej dynastii Han, napisał „Traktat o środkach chorobotwórczych i różnych chorobach wywołanych zimnem”《伤寒杂病论》— który stał się podstawowym tekstem dla rozwoju medycyny chińskiej.

W czasach dynastii Tang pojawiła się diagnostyka pulsu jako metoda diagnostyczna, obok stosowania moksoterapii w leczeniu dolegliwości. W tym czasie Suń Simiao, lekarz i mnich taoistyczny, znany ze swojego znaczącego wkładu w chińską wiedzę medyczną i współczucia dla swoich pacjentów, napisał „Podstawowe formuły warte tysiąca złota na nagłe wypadki” 《備急千金要方》— które szczegółowo opisywały zaburzenia medyczne, diagnozy, metody leczenia i środki zaradcze.

Publikacja „Kompendium Materia Medica”《本草纲目》skompilowana przez Li Shizhena (李时珍) w czasach dynastii Ming (1368–1644 r. n.e.) — encyklopedyczny zbiór wiedzy na temat medycyny chińskiej, historii naturalnej i ziołolecznictwa — została uznana za podstawę tego, co dziś uznajemy za tradycyjną medycynę chińską.

TCM wciąż ewoluuje i każdego roku na całym świecie rozwijane jest wiele badań (również klinicznych) i nowych technik, bazujących na starożytnej wiedzy, w celu rozwijania jej efektywności dla współczesnych pacjentów. M.in. w wypadku ostatnich światowych kryzysów zdrowotnych, formuły dostosowane do aktualnych problemów zostały rozwinięte zarówno w Chinach, USA, jak i Polsce (terapie proponowane przez Tadeusza Błaszczyka dla zakaźnych chorób systemu oddechowego).

Nowoczesne zastosowania sztuki Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM)

Dziś TCM wspiera sportowców, przywraca siły kobietom po porodzie, troszczy o kobiety w okresie menopauzy, pomaga zajść w ciążę przy zaburzeniach płodności, podnosi na nogi osoby wyniszczone przez stres i wypalone zawodowo, przywraca komfort stawów osobom starszym, rozwiązuje wiele zaburzeń pediatrycznych, przywraca równowagę emocjonalną i psychiczna, a nawet przywraca wzrok, u osób z poważnymi schorzeniami oczu lub zakres ruchu osobom po wylewach! Lista nie ma końca! TCM jest ogromnie efektywne w wielu rozległych dziedzinach. Osobiście byłam świadkiem wielu niesamowitych ozdrowień, które ugruntowały moje przeświadczenie o efektywności tradycyjnych chińskich technik. Jednakże ważne by pamiętać, że nie są to cuda i wymagają one zaangażowania pacjenta w odpowiedzialność za swoje zdrowie. Praktyk wykona swoje manualne manipulacje i bilans energetyczny, ale od jego kuracjusza zależy sukces, zależny często od diety, wykonywania zaleconych ćwiczeń i wskazań.

Rozważmy przypadek Zhang Wei, 45-letniego dyrektora korporacyjnego, który cierpiał na przewlekłe migreny i zmęczenie. Medycyna zachodnia oferowała tymczasową ulgę w postaci leków przeciwbólowych i witamin, ale jego stan utrzymywał się. Szukając alternatywy, skonsultował się z praktykiem TCM, który zidentyfikował nierównowagę między energiami i funkcjami organów Zhanga (w tym wypadku wątroby i śledziony), przypisując ją nadmiernemu stresowi i złej diecie. Dzięki schematowi akupunktury, ziołolecznictwa i ćwiczeń kultywujących Qi objawy Zhanga zaczęły ustępować i otrzymał on narzędzia utrzymywania osiągniętej równowagi w codziennym życiu, co dowodzi skuteczności TCM w radzeniu sobie nie tylko z zaburzeniami fizycznymi, ale także emocjonalnymi.

3. Fizjonomia/ Inspekcja fizyczna (相)

Fizjonomika, nauka zajmująca się badaniem wyglądu, wykracza poza prostą analizę twarzy. Ta gałąź chińskiej metafizyki służy do oceny ludzkich cech, potencjału i "szczęścia" poprzez analizę cech fizycznych, promieniowania energii, a nawet środowiska (Feng Shui). Począwszy od czytania z twarzy i chiromancji, poprzez feng shui i topografię, fizjonomia była i jest potężnym narzędziem służącym zrozumieniu świata przyrody i ludzkiego losu.

Badanie wyglądu fizycznego odnosi się do badania form fizycznych lub fizycznej oceny jednostki. Ta forma sztuki obejmuje różne kategorie fizycznych obserwacji, których część należy do fundamentów diagnostyki Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM).

Kategoria, która mnie osobiście interesuje najbardziej jest Rén Xiāng (人相). Metoda ta odnosi się do praktyki odczytywania wyglądu fizycznego osoby, opierając się na założeniu, że zewnętrzny wygląd jest odbiciem wewnętrznej natury, co może być wykorzystane do poznania osobowości, oszacowaniu równowagi 5 elementów i przewidzenia wrodzonego potencjału. Do tej dziedziny nauki zaliczają się dwa znane przykłady: czytanie z twarzy i czytanie z rąk.

Kolejną kategorią jest Feng Shui (风水)- ocena przepływu energii w otoczeniu w celu zwiększenia dobrobytu, zdrowia i dobrego samopoczucia.

Pozostałe kategorie mają sens jedynie w Chinach, jako że odnoszą się do analizy imion i nazw w aspekcie chińskich ideogramów i numerologii lub analizy pieczęci, elementu nieobecnego w zachodnim społeczeństwie.

Historia inspekcji fizycznej w starożytnych Chinach

Najwcześniejsze znane zapisy dotyczące praktyk obserwacji fizycznej pochodzą z czasów dynastii Shang, pierwszej w historii Chin dynastii rządzącej. W czasach dynastii Qin praktyki fizycznej inspekcji były uważane za przesądy i w związku z tym były zakazane. Natomiast w dynastii Zhou Guan Zhong (管仲), filozof i kanclerz księcia Huan z Qi, słynął że swojej predyspozycji do fizjonomii – potrafił odczytywać osobowość człowieka na podstawie jego wyglądu.

Filozof, polityk i pisarz Dong Zhongshu (董仲舒) jest autorem „Bujnej rosy wiosennych i jesiennych roczników” 《春秋繁露》, w którym wykorzystał chińskie koncepcje metafizyczne, takie jak Pięć Elementów, a także nauki o fizjonomice i jej zastosowaniu przy wyborze kompetentnych urzędników państwowych. Dynastia Song zaś (960–1279 n.e.) przeżyła szczyt popularności metod fizycznej inspekcji w dynastycznych Chinach. Opracowano wówczas system „Trzech Fizjonomii”, który na podstawie cech twarzy, kształtu ciała i manier określa charakter i potencjał danej osoby.

Nowoczesne zastosowania sztuki obserwacji fizycznej

Zasady obserwacji fizycznej są powszechnie stosowane do dziś, a współcześni praktycy adaptują te techniki do wykorzystania w takich dziedzinach jak biznes czy relacje. Jej medyczne aspekty i podstawy związane z 5 elementami mają też prominentne miejsce w diagnostyce TCM.

Feng Shui zaś ma swoich zwolenników na całym świecie i jest niezwykle popularne. Niestety jak że wszystkimi sztukami metafizyki chińskiej, najczęściej spotykamy się z bardzo spłyconą, wypłukaną z głębszego sensu praktyką, zorientowaną na biznes i zbudowaną na fundamentach ignorancji. Tworzy to wiele nieporozumień i złą sławę takich praktyk, uważanych czasem za niepoważne i wręcz śmieszne.

4. Dywinacja (扑)

Sztuka dywinacji ma długą historię w chińskiej metafizyce. Była szeroko stosowana przez wybitnych wojskowych i politycznych, takich jak Zhuge Liang (诸葛亮), Li Chunfeng (李淳风), Liu Bowen (刘伯温) i Zeng Guofan (曾国藩), aby opracować strategię swoich zwycięstw. Sztuka obejmuje trzy główne metody: wyboru pomyślnej daty i analizy kosmicznego przepływu energii i wróżenie.

Aspektem najbardziej mnie w tej dziedzinie interesującym jest zrozumienie iż wszystko ma swój właściwy czas i musi właściwie dojrzeć przed pełną i skuteczną manifestacją. Współcześnie staliśmy się niecierpliwi i oczekujemy natychmiastowych rezultatów. Uważamy, że każdy dobry pomysł musi być jak najszybciej realizowany i działamy po wpływem impulsów i pragnień. Prowadzi to często do rozczarowań i niepowodzeń. Odpowiedzią na ten problem są starożytne nauki chińskie. Sztuka dywinacji zajmuje się w dużej mierze obserwacją przepływów energii na świecie, wraz z wpływami Nieba (kosmicznymi). Obserwując naturalne rytmy, które powtarzają się cyklicznie w spiralny sposób, pomaga ocenić specyfikę energii w nadchodzących okresach i wykorzystać przy podejmowaniu decyzji i inicjacji aktywności. Techniką interesującą do wykorzystania przy tego typu obserwacjach to Qimen Dunjia (奇门遁甲) wysoce złożony system, który wykorzystywany był do obliczania pomyślnych czasów i kierunków dla strategii wojskowej, decyzji biznesowych i rozwoju osobistego.

Ponadto dywinacja polega na przewidywaniu skutków przyszłych zdarzeń na podstawie bieżących działań. W przeciwieństwie do Analizy Przeznaczenia, która patrzy na życie w ogólnym zarysie, dywinacja często koncentruje się na krótkoterminowych przewidywaniach i odpowiedziach na szczegółowe pytania. Metody wróżbiarskie jak Meihua Yi Shu (梅花易数) lub techniki bazujące na Yi Jing (易经) oferują spostrzeżenia, które mogą pomóc podejmować kluczowe życiowe lub biznesowe decyzje. Istnieje również Numerologia Kwiatu Śliwy (梅花易数)- prostsza metoda wróżenia, która pozwala szybko uzyskać skłaniające do refleksji podpowiedzi przy rozważaniach konkretnych pytań.

Historia dywinacji w starożytnych Chinach

Według chińskich legend i mitologii, Fu Xi (伏犧) jest powszechnie uznawany za twórcę I-Ching, co stanowiło podwaliny chińskich praktyk wróżbiarskich. W drugiej połowie dynastii Zhou Konfucjusz (孔子), wzór chińskich mędrców, filozofował, że I-Ching jest narzędziem osobistej refleksji i etycznego przewodnictwa.

Dynastia Qin uznała wróżbiarstwo za zakazane, chociaż nadal było ono praktykowane w podziemiu. Dopiero za czasów dynastii Tang (618–907 ne) sztuka wróżenia odrodziła się w społeczno-kulturowej tkance dynastycznych Chin wraz z ponownym wprowadzeniem różnych form dywinacji, takich jak Na Jia (纳甲筮法), wróżenie z kwiatów śliwy (梅花易数) i trzy style — Liu Ren (六壬), Boska Numeracja Tai Yi (太乙神) i Qi Men Dun Jia (奇门遁甲). Dynastia Tang pod rządami cesarza Taizonga doświadczyła dodatkowo postępu w wróżbiarstwie, częściowo dzięki konsultacjom cesarza Taizonga z wróżbitami i astrologami w podejmowaniu natchnionych decyzji, co zaowocowało opublikowaniem traktatu opartego na I-Ching, „Wczesne Niebiańskie Bagua”《先天八卦》.

Jeden ze znanych przykładów wróżbiarstwa w działaniu pochodzi z historii Zhuge Lianga, genialnego stratega z okresu Trzech Królestw w Chinach. Używał Qimen Dunjia do przewidywania wyników bitew i był w stanie planować swoje kampanie wojskowe z niesamowitą dokładnością, często triumfując nad znacznie większymi siłami. We współczesnym świecie liderzy biznesu i inwestorzy stosowali techniki dywinacji, aby kierować ważnymi decyzjami finansowymi, wybierając najkorzystniejsze czasy na dokonywanie inwestycji lub podejmowanie nowych przedsięwzięć.

Nowoczesne zastosowania sztuki dywinacji

Podczas gdy metody wróżbiarskie są nadal szeroko stosowane do osobistego prowadzenia i intuicyjnej refleksji, niektóre techniki zostały dostosowane do bardziej współczesnego zastosowania w biznesie i finansach. Na przykład Qi Men Dun Jia (奇门遁甲) jest używane jako metoda prowadzenia w podejmowaniu decyzji biznesowych, handlowych lub inwestycyjnych, w karierze lub dążeniach akademickich. Qi Men Dun Jia to narzędzie obliczeniowe używane do dokładnego wyboru pomyślnego i dokładnego czasu i kierunku, aby podejmować działania i uzyskiwać pożądany wynik. To szeroko stosowane narzędzie wykorzystuje obserwację astronomiczną i składa się z różnych aspektów chińskiej metafizyki, tworząc strategie przydatne w życiu codziennym.

5. Przeznaczenie (命)

Analiza przeznaczenia (命理学) odnosi się do studiów kalkulacji losu. Ta gałąź Pięciu Dyscyplin to badanie wpływu sił kosmicznych i ziemskich na losy ludzi. Obserwuje się ogromne znaczenie rozkładu sił 5 elementów i typu energii dostępnych w momencie urodzenia, a także okresie kształtowania w łonie matki. Wpływają one na jakość zdrowia i życia. Analiza obejmuje stałe, nieruchome przeznaczenie związane ze zdefiniowanymi energiami urodzeniowymi i przeznaczenie dynamiczne wynikające ze zmiennych wpływów rytmów natury, aur innych ludzi i podejmowanych w życiu decyzji (i co za tym idzie ich konsekwencji).

Praktyki przeznaczenia były szeroko obserwowane w udokumentowanej historii Chin — ich metody praktykowane przez członków rządzącej elity i kręgi szlacheckie, cieszyły się nieustająca popularnością. Wykorzystywane do zapewniania prowadzenia oraz wglądu w swoje mocne i słabe strony oraz potencjał sukcesu, okazują się ponadczasowe w zastosowaniu.

Najsłynniejszą metodą tej sztuki jest Bazi (八字), a następnie Ziwei Doushu (紫微斗数). Inne techniki obliczania losu obejmują m.in. Qizheng Siyu (七政四餘), Heluo Lishu (河洛理數), Analizę Przeznaczenia Gui Guzi (鬼谷子算命) i Tie Pan Shen Shu (铁板神术).

Historia sztuki Przeznaczenia w starożytnych Chinach

Astrologia, główny lider praktyk przeznaczenia, przeszła rozwój w okresie dynastii Zachodniej Zhou (1045–771 p.n.e.) jako metoda przewidywania przyszłości i określania pomyślnych dat kalendarzowych. W okresie dynastii Han zaś, rozwinął się system Czterech Filarów Przeznaczenia- Bazi (八字) i jego wykorzystanie do określania losu jednostki na podstawie informacji o jej urodzeniu. Cesarz Wu, który panował w okresie dynastii Han, konsultował się z astrologami i wróżbitami w ważnych decyzjach, ostatecznie rozwijając system Dziewięciu Gwiazd Qi (九星气学) jako popularną modalność w praktykach przeznaczenia obok astrologii.

Szeroko znana metoda analizy przeznaczenia, astrologia Purpurowej Gwiazdy (紫微斗数) pojawiła się w okresie dynastii Tang. Uważa się, że ta metoda pochodzi od Lu Chun Yang (吕纯阳), zanim została rozwinięta przez Chen Xi Yi (陳希夷) w czasach dynastii Song, a następnie przez Luo Hong Xian (罗洪先) w czasach dynastii Ming, co zaowocowało jej obecną praktyką.

Dynastia Ming wydała również dwie wybitne postacie w sztuce analizy przeznaczenia. Liu Bowen, strateg wojskowy i filozof, był znany że swojej biegłości we wróżeniu i analizie przeznaczenia — wykorzystał te umiejętności do opracowywania udanych kampanii i strategii wojskowych. Jiang Da Hong (蒋大鸿), mistrz taoistyczny, napisał „Sekret złotego kwiatu”《太乙金華宗旨》, który zawierał nauki i komentarze na temat astrologii i Bazi.

Analiza przeznaczenia może pomóc ludziom podejmować świadome decyzje życiowe. Weźmy przypadek pani Wang, odnoszącej sukcesy bizneswoman po czterdziestce. Pomimo osiągnięć zawodowych czuła się niespełniona. Po konsultacji Bazi okazało się, że jej wykres wskazuje, że ma silne umiejętności przedsiębiorcze, ale znajdzie większe spełnienie w kreatywnych przedsięwzięciach. Kierując się tą interpretacją, odważyła się zająć sztuką, a później została znaną właścicielką galerii, osiągając zarówno sukces, jak i osobistą satysfakcję.

Konkluzja:

Pięć sztuk tradycyjnej metafizyki chińskiej oferuje niezwykłe bogactwo wiedzy, w wielości kategorii i dotykanych sfer życia. Zawiera narzędzia wspierające rozwój osobisty na każdym poziomie, a także pomaga w podejmowaniu codziennych decyzji. Zgłębianie tych technik może trwać całe życie. Każda ma też potencjał jego odmienienia. Mimo, że mają już tysiące lat, wciąż są rozwijane i pozostają trafne i wręcz bardzo aktualne w stosunku do problemów z jakimi boryka się współczesny człowiek.

Osobiście zgłębiam te sztuki od lat, szczególnie angażując się w pracę z dyscyplinami Medycyny i Przeznaczenia, jako pasji i profesjonalnej ścieżki życia. Natomiast techniki Góry są mi bliskie w osobistym rozwoju i praktykach nastawionych na równoważenie ciała, umysłu i ducha i zapewniają głębie mojej pracy.

Zachęcam serdecznie wszystkich do eksperymentowania i poznawania tradycyjnej metafizyki chińskiej, będąc pewną, że jeżeli korzystamy z rzetelnych źródeł, nasze życie może ogromnie się wzbogacić o te wiedzę.